Op 31 augustus is Piet Bultiauw overleden.
Hermes en atletiek denken is niet mogelijk zonder zich Piet te herinneren.
De meesten van ons leerden Piet kennen in het college. Piet was er een gedreven leraar LO die zijn tijd vooruit was. Lichamelijke Opvoeding was meer dan de stereotype Zweedse gymnastiek op slonzige sloefjes met mottige zwarte broekjes met een wit streepje op de zijkant en een wit katoenen shirtje.
Het was leren genieten van de fysieke mogelijkheden van je lichaam in harmonie met de natuur: lopen in het “Bosje” of langs het strand, turnen op de kop van het staketsel of bij slecht weer circuit- of krachttraining in de turnzaal met – als het paste -een streepje muziek uit zijn casettenrecorder.
Wie de smaak te pakken had en iets meer wilde kwam via de “collegeploeg”, jaren lang de sterkste schoolatletiekploeg van het land, snel bij Hermes terecht. Piet zelf, voormalig Belgisch kampioen tienkamp, was als atleet en trainer bij Hermes vanaf het prille begin.
Als tienkamper was hij beslagen in zowat alle disciplines van de atletiek, vooral spurt, horden en sprong. Hij bracht Hermes mee aan de top van de Belgische atletiek en lag aan de basis van de topsportcarrière van een pleiade van atleten. De dames leerden hem kennen actief als trainer in de vroege Hermesjaren en vooral na 1977 toen hij samen met hen een succesparcours aflegde.
In 1982 werden ze Belgisch nationaal interclubkampioen. Zo mochten ze in Parijs deelnemen aan de Europabeker voor landskampioenen. In die zelfde gouden jaren tachtig presteerden Piet en zijn dames het om van de Belgische kampioenschappen Alle Categorieën terug te keren met acht titels en twee records er boven op. Uiteraard bleef Piet zijn talent ook in een veel bredere kring niet onopgemerkt. Hij begeleidde heel wat internationale atleten en was hoofdtrainer atletiek bij de Belgische delegatie op de Olympische Spelen Mexico 1968.
Zijn trainingen waren innovatief. We “powerden” met een karrenwiel. De sprinters trokken planken achter zich door het mulle zand op het strand of trokken Piet op zijn fiets vooruit terwijl hij de remmen dicht hield. In de winter gaf hij circuittraining waar niet alleen atletiekers op af kwamen maar ook zwemmers, roeiers en rolschaatsers … Dat zijn pedagogische kwaliteiten er mochten zijn, bewijst het feit dat hij docent atletiek werd verbonden aan het HILO van de Universiteit Gent. Zijn publicaties zijn nog steeds actueel.
Als atletiekpedagoog was Piet ook buiten België bekend. Met Piet verliest niet alleen Hermes maar de hele Belgische atletiekwereld een monument. Wie Piet gekend heeft zal hem niet vergeten.
Langs deze weg biedt Hermes de familie haar gemeende gevoelens van medeleven aan.
Namens Koninklijk Hermes Atletiek Oostende,
Dr. Marc Goethals, voorzitter
